Recent verbleven wij een weekje langs de Loire in het gehucht Montsabert bij het plaatsje Coutures. Het ligt ten zuiden van de rivier tussen de steden Saumur en Angers en is een uitstekend gebied voor wandelingen en fietstochten.

Het plan was om met de auto naar Savennières te rijden en daar met de fiets naar Montjean-sur-Loire te gaan. Er ligt een fietsroute van La Loire à Vélo van ca 24 km en dat leek ons wel wat. Het uiteindelijke doel was echter om bij een gerenommeerd wijndomein wat te gaan proeven.

Rond 10 uur vertrokken we via de D751 uit Coutures en via Juigné-sur- Loire rijden we naar Mûrs-Erigné. We blijven de D751 volgen. Het eerste stuk is niet zo bijzonder maar vanaf Béhuard wordt het leuker. Dit dorpje ligt trouwens op een eilandje in de Loire en is de moeite van een tussenstop waard. Je moet er wel de D751 voor verlaten.

Wij doen dat nu niet. Overigens kun je hier ook richting Savennières, maar omdat het nog steeds behoorlijk frisjes is besluiten we eerst door te rijden tot Montjean-sur-Loire. We kunnen tenslotte ook in omgekeerde richting de fietstocht maken.

De weg begint nu langzaam wat omhoog te slingeren en klimt uit het dal van de Loire. Na Rochefort-sur-Loire komen we bij La-Haige-Longue. Hier parkeren we de auto bij een monument langs de weg. Het blijkt het punt te zijn waar de fransman Renée Garnier in 1908 een 500 meter lange vlucht met een zelfgemaakt vliegtuig heeft gemaakt.

Hij en zijn broer liggen aan de overkant van de weg in een kapel begraven op het punt waar zij samen de Franse luchtvaart als echte pioniers een start gaven. De broer, Pierre Garnier, die langer bleef leven, is ondermeer de grondlegger geweest van het vliegveld van Angers. De broers zochten wel een mooi plekje uit voor de vlucht want je hebt hier een prachtig uitzicht op de omgeving.

Als we verder rijden komen we richting Chalonnes-sur-Loire over een heel mooi stuk dat de Corniche Angevine heet en ca 9 km lang is. Als je trouwens iets bijzonders wilt zien dan moet je in Chalonnes de D961 richting Chemilé nemen en daar naar Maulévrier richting het Lac du Verdon (dat niets met de prachtige streek in de Provençe te maken heeft).

Bij Maulévrier ligt de grootste Japanse tuin van Europa: het Parc Oriental de Maulévrier. Wij blijven echter de Loire volgen en als we door Chalonnes-sur-Loire zijn rijden we door naar het volgende plaatsje.

Vanuit de verte valt gelijk al de hoog gelegen kerk van het dorp op. we rijden er naar toe in de wetenschap dat er bij de kerk meestal wel een parkeerplaats is te vinden. Hier worden we echter ook nog eens verrast door het prachtige uitzicht over de Loire.

Aan de achterzijde van de kerk staat de auto prima in de schaduw van een paar bomen. We laten de fietsen nog even met rust en wandelen om de kerk heen die overigens op de plaats van een oud kasteel is gebouwd. De kerk werd in 1864 in gebruik genomen en is dus eigenlijk nog niet zo oud. De kerk heeft wel een aparte stijl. Er zijn ook prachtige gebrandschilderde ramen.

Wij gaan even naar binnen. Bij het altaar staat iemand hardop te bidden. We laten haar in de eenzaamheid van de kerk achter en wandelen naar beneden het dorp in. Het is een paar minuten voor 12, dus misschien zijn we nog net op tijd bij het Office du Tourisme. Het ligt rechts voor de brug over de Loire.

We gaan snel naar binnen voor een plan de ville en krijgen ook een wandelkaart mee waar 3 duidelijk aangeven routes op staan. Vervolgens lopen we samen met de juffrouw die ons hielp naar buiten. De deur ging op slot, lunchpauze! we waren dus net op tijd. We lopen naar de brug en gaan rechtsaf langs de rivier waar we zicht hebben op het Île-de-Chalonnes. Sinds 1979 is dit eiland met een brug verbonden met het dorp nadat een actie van één van de bewoners voor een vaste oeververbinding werd gehonoreerd.

Op weg naar de brug naar het eiland komen we diverse beelden en kunstwerken tegen. Een prachtige kop blijkt van betonijzer te zijn gemaakt, heel knap. Vlak voor de brug staat rechts een oud gebouw met een rare toren waarvan we niet direct kunnen thuisbrengen wat het is geweest. Het lijkt wel op een stuk van een oude spoorbrug. Er onder is een muur met een soort poorten. Bij de brug aangekomen wandelen we naar het eiland en volgen de richting La queue de L’Île ofwel de staart van het eiland.

Langs de weg staan knotwilgen met de meest grillige vormen. Er doemt een gehucht op waarvan de huizen allemaal op een terp liggen om ze te beschermen tegen hoog water. Het is er oud maar toch zijn de huizen bewoond, op een enkele bouwval na. Op een gegeven moment kunnen we niet meer verder en kijken we uit op Montjean-sur-Loire, de brug en het water van de Loire. Dit is het punt waar vroeger een pontje naar het dorp voer.

We lopen dezelfde weg weer terug, er is geen andere, en als we bij de brug komen gaan we weer rechtsaf richting de rare toren. Er voor loopt een pad omhoog Passage du Moulin d’eau. Zou dit een sleutel voor de oplossing van ons torenraadsel zijn? We lopen het pad op en gaan omhoog. Aan het eind zit een jongeman aan een tafeltje lekker in het zonnetje van een quiche te genieten. Wij wensen hem een bon appétit en vragen hem wat het voor een toren is waar hij naast woont.

Hij antwoordt heel vriendelijk dat hij niet de exacte historie weet maar dat het de oude schacht van een mijn uit de 19e eeuw is. De toren heeft een apart uiterlijk en van dit soort schachten blijken er nog maar 19 in heel Frankrijk over te zijn. De vreemde poorten aan de straatkant zijn oude kalkovens. De kalk werd hier in gangen, die tot onder de rivier liepen, gewonnen.

Hij vertelde ons ook dat als wij het pad volgden wij bij een begraafplaats met een grote kapel zouden komen en dat daar de oorspronkelijke eigenaar van de mijn begraven lag zodat hij zijn complex goed in de gaten kon houden. We groeten hem en gaan verder en komen aan het einde van het pad inderdaad bij de kapel en begraafplaats.

We zien ook de kerk en lopen richting de parkeerplaats om met de auto naar Savennières te gaan